Сяргей Харэўскі. Вільня як форма духа

Калісьці Эрнэст Хэмінгуэй у сваіх мэмуарах апісаў Парыж як a moveable feast, свята, якое заўсёды застанецца з табой, калі аднойчы давялося туды патрапіць. 

Для беларусаў і беларускай сьвядомасьці такім вандроўным святам, ад якога нікуды не падзецца,  ёсць Вільня. 

Гэты курс лекцыяў пра сэнс і значэнне Вільні для сённяшняй беларускай, літоўскай і польскай культураў. Спроба падабрацца да метафізыкі горада і зразумець, што гэта не проста кропка на мапе.  

Тэмы:

• Пачаткі мадэрнае беларускае культуры. Віленскі ўнівэрсітэт як калыска Беларушчыны. Пакліканьне духа Францыска Скарыны прафэсарам Ігнатам Даніловічам. Прафэсура з Беластоцкае гімназіі — Анацэвіч, Баброўскі, Даніловіч. Беларусы і Іван Лабойка. Віленскае студэнцтва — зьзяючае сузор’е. Зерне, кінутае ў глебу….

• Да Бога – па-беларуску. Беларускія малітоўнкі і лямантары для каталікоў. 1864 – зьняменьне Вільні. “Не люблю я места, па-расейску – горад!”. Багушэвіч ды іншыя. Наш друк і віленскі брук – “Наша Доля, “Наша Ніва”, “Гоман”, “Крыніца” ды іншыя. Міжчассе. Крывіцкая Мэкка. “Віленская праўда”, тав. Клімаў і а. Адам Станкевіч.

• Па вайне… Вільня — цені і прысак. Школьнік Томас Венцлава. Вільня і Вільнюс. “Тэрыторыя свабоды”. Вільня – страчаны Рай у беларускай паэзіі, мастацтве, фатаграфіі другой паловы ХХ стагодзьдзя. Дрэва  беларушчыны ў віленскім садзе – беларуская культуры ў Вільні другой паловы ХХ стагодзьдзя. Нашая Вільня на зломе тысячагодзьдзяў – мары і рэчаіснасьць.